« آلمان زندگی می‌کنم، گه‌گاه دلم برای کارم تنگ می‌شود و به ایران می‌آیم و گویندگی می‌کنم. اکنون مدتی است که به ایران آمده‌ام و بازمی‌گردم.»
صادق ماهرو از پیشکسوتان دوبله‌ی ایران در حاشیه‌ی دوبله‌ی فیلمی به مدیر دوبلاژی بهرام زند به گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پرداخت.او درباره‌ی وضعیت دوبله‌ی تلویزیون، کیفیت دوبله‌ی ایران و آلمان و دوبله‌ی دوباره‌ی فیلم‌های قدیمی با ما سخن گفت.
وی درباره‌ی کیفیت دوبله‌ی کنونی ایران اظهار کرد: فیلم‌های ایران را از طریق شبکه‌های تلویزیونی ایران در آلمان می‌بینم.کیفیت دوبله در استودیوهای خصوصی بسیار بهتر از صداوسیماست. در این سازمان اغلب فیلم‌ها «بزن برو» دوبله می‌شوند و به "سینک" ادا و درست تلفظ‌شدن واژگان و جملات توجه نمی‌شود.
این پیشکسوت دوبله پیش از توضیح درباره‌ی کیفیت دوبله‌ی آلمان با گفتن خاطره‌ای توضیح داد: 40 سال پیش سریالی را به نام «پنج دقیقه به آخر» دوبله می‌کردیم. نقش‌های اصلی آن یک دادستان و یک وکیل مدافع بودند که دادستان را من می‌گفتم و به جای وکیل مدافع مرحوم محمود نوربخش – خدایش بیامرزد – صحبت می‌کرد.در دادگاه آخر این دو نفر حدود 30-20 صفحه باید دیالوگ می‌گفتند.از کشورهای مختلف که آلمان هم جزو آن‌ها بود برای دیدن دوبله‌های مختلف به ممالک دیگر می‌رفتند.درست، زمان دوبله‌ی آخرین دادگاه، برای دیدن دوبله‌ی ما آمدند و همه‌ی آن‌ها به ویژه آلمانی‌ها تعجب کردند و دوبله‌ی دادگاه آخر را غیرممکن می‌دانستند چون به گفته‌ی مترجم آن‌ها، در آلمان،فیلم‌ها جمله جمله دوبله می‌شد.
ماهرو اضافه کرد: درحال حاضر به ویژه از حدود 10 سال اخیر دوبله‌ی آلمان به مراتب از ما بهتر شده است. آن‌ها امکانات بسیارخوبی هم در اختیاردارند. هریک از اتاق‌های دوبله‌ی آن‌ها به بزرگی یک «پلاتو»است. روبه‌روی هر گوینده‌ای یک میز قرار دارد. میکروفن‌ها در قسمت‌های مختلف اتاق تعبیه شده‌اند و دیالوگ‌ها روی صفحه‌ی تلویزیون به نمایش درمی‌آید. بنابراین امکانات آن‌ها خیلی بهتر و بیشتر از ماست البته از نظر هنری و صدا هم کیفیت کار آنان بسیارعالی است.
این پیشکسوت دوبله تأکید کرد: فرد هرچه قدر هم هنرمند باشد، به امکاناتی نیاز دارد. به هرحال راحت نشستن و دیالوگ گفتن خیلی راحت‌تر است تا گوینده خم شود و درحالی که به ُشش‌هایش فشار می‌آید، گویندگی کند.
او که در مدت حضور خود در ایران در فیلم‌های قدیمی بار دیگر صداپیشگی کرده است که درباره‌ی دوبله‌ی دوباره‌ی آثار قدیمی گفت: دهه‌ی 40 عصر طلایی دوبله‌ی ایران بود و با وضعیت اکنون تفاوت داشت و بسیارعالی‌تر بود. اما متأسفانه قسمتی از صدای برخی از فیلم‌های دوبله شده در آن زمان، به اصطلاح «ریخته» شده است. بنابراین این‌گونه فیلم‌ها را دوباره دوبله می‌کنند. البته کیفیت دوبله‌های قدیمی بهتر بود.
این پیشکسوت دوبله افزود: پخش برخی مسایل در زمان گذشته آزاد بود ولی اکنون این‌گونه نیست بنابراین آن قسمت‌ها را سانسور می‌کنند که با «در آورده شدن» آن‌ها پیوند بخش‌های مختلف فیلم از بین می‌رود. در این شرایط مسایل مختلف را دوباره به هم مربوط و اثر را دوباره دوبله می‌کنند.
ماهرو در پایان درباره‌ی کیفیت فیلم‌های دوبله‌شده با چنین شرایطی اظهار کرد: این امر بستگی به مدیر دوبلاژ دارد به عنوان نمونه آقای بهرام زند در دوبله‌ی فیلم‌ها «از جان مایه می‌گذارد.»
***
صاق ماهرو از مدیران دوبلاژ و گویندگان پیشکسوت و دوبلور کارتون یوگی و دوستان در سوم فروردین ماه 1318 در تهران متولد شده و از 18 سالگی، فعالیت هنری‌اش را با تئاتر و سپس به طور جدی با دوبله آغاز کرده و در پیش از 40 سال حضورش در این حرفه، تیپ‌های ماندگاری را صداپیشگی کرده است و «گوریل انگوری» با صدای او هنوز در ذهن‌ها باقی است.
اسناگلپوس، کوییک درا مکگرا، اما دارلینگ (یوگی و دوستان)، داروغه ناتینگهام ( رابین هود)، دالتون‌های بازنده(لوک خوش شانس)، خرس (کتاب جنگل)، تلی ساوالاس ( هنگ جانبازان)، جک اوهالوران (خداحافظ زیبای من)، وارن اوتس (این گروه خشن)، شیرعلی قصاب (دایی جان ناپلئون)، غول (حسن کچل)، سرکار استوار (مجموعه فیلم‌های صمد) و پدر هند (محمد رسول‌الله«ص») از دیگر کارهای اوست.